Nie ma ograniczeń co do ilości automatycznej pamięci używanej przez standardowe API.
Wszystkie mogą wymagać 12 terabajtów miejsca na stosie.
Jednak ten interfejs API wymaga tylko Cpp17DefaultInsertable , a implementacja tworzy dodatkowe wystąpienie w stosunku do tego, co jest wymagane przez konstruktora. O ile nie jest on zamknięty za wykryciem, że obiekt jest trywialnie torowalny i kopiowalny, ta implementacja wygląda na nielegalną.
Podważam założenie „najbardziej”. Ponieważ pamięć ogromnego obiektu nigdy nie jest używana, kompilator może go całkowicie zignorować i nigdy nie przydzielić pamięci, w takim przypadku nie doszłoby do awarii.
Standard C++ nie ogranicza użycia stosu ani nawet nie potwierdza istnienia stosu. Więc tak, jest zgodny ze standardem. Można jednak uznać to za problem z jakością implementacji.
Wydaje się, że tak jest w przypadku libstdc++. Awaria nie została odtworzona w libc++ (przy użyciu clang), więc wydaje się, że nie jest to ograniczenie w języku, a raczej tylko w tej konkretnej implementacji.
Nie jestem prawnikiem językowym ani ekspertem od standardu C++, ale cppreference.com mówi:
Być może źle rozumiem „wstawione domyślnie”, ale spodziewałbym się:
std::vector<huge_type> v(1);
być równoważnym
std::vector<huge_type> v;
v.emplace_back();
Druga wersja nie powinna tworzyć kopii stosu, ale konstruować huge_type bezpośrednio w pamięci dynamicznej wektora.
Nie mogę autorytatywnie powiedzieć, że to, co widzisz, jest niezgodne, ale z pewnością nie tego oczekiwałbym od wysokiej jakości implementacji.